Berlijnverblijf deel 2
Het is zo ver! Het is officieel! Nils en ik wonen in Prenzlauerberg!!!
Na enkele laatste dagen van pure ontspanning en lekker niets doen, moest het échte werk beginnen. Inpakken en wegwezen was hier niet echt van toepassing... Het inpakken zelf duurde al net iets langer dan ik gedacht had (mede door het feit dat ik ondertussen veel meer gerief heb) en de verhuis zelf was ook geen pretje. Nils mag dan wel met een "peugeot partner" rijden, maar die bleek veeeeel te klein om al ons gerief in 1, laat staan 2 keer naar onze nieuwe woonst te brengen. Toen uiteindelijk alles uit onze kamers verwijderd was, konden we aan de nog minder leuke dingen beginnen, namelijk kuisen. Wat een dolle pret!! Ik denk dat ik nog nooit zoveel gekuist heb in mijn leven! Dat zegt natuurlijk evenveel over mijn luie leven dat ik tot nu toe geleid heb, als over de enorme schoonmaakwerken die ik tijdens die 9 uur verricht heb. Niet alleen heb ik bij mij alles van onder tot boven gepoetst (en ja, dat bedoel ik letterlijk), maar ik heb zelfs bij Nils nog geholpen, aangezien die nog meer oppervlakte moest schoonmaken. Mijn handen zijn er drie dagen ´verhaard`van geweest! Het vel van mijn kneukels is gebarsten en geirriteerd en ik heb spierpijn in mijn rug en benen.
Als je nu denkt dat het daarmee afgelopen is, dan ben je mis! Nu kunnen we beginnen met onze kamer in te richten. Niet zo gemakkelijk... Vooral omdat je alles dubbel hebt en te dealen hebt met twee verschillende stijlen. Tot hier toe hebben we al zoveel mogelijk zonder veel problemen kunnen combineren, maar we zijn er nog lang niet. We krijgen ook steeds meer te maken met een tekort aan opbergruimte en er staat nog een heleboel in de koffer, moet je weten. Wat een brol een mens toch allemaal verzameld tijdens zijn leven... Gelukkig zijn we allebei nog jong ;-)
We hebben al een eerste kennismaking achter de rug met enkele medebewoners en tot hier toe valt alles heeel goed mee. Aangename mensen. Rustig, maar ook niet té rustig. Ordelijk, maar ook niet té ordelijk. Sommige zijn wat ouder, andere weer niet. Sommige zijn buitenlands, andere weer niet. Maar belangrijk: de voertaal is DUITS!!! Dit zal in het begin nog een beetje problemen opleveren, vooral bij mijn Schatz dan, maar ik heb er vertrouwen in dat dat snel zal beteren! Spreken lukt al aardig, enkel verstaan staat nog niet op punt. Toegegeven, als ze allemaal door elkaar beginnen te praten en te lachen, sta ik er ook meestal maar bij te koekeloeren. Maar daar wordt aan gewerkt...
Moet nu dringend weg, dus tot een volgende keer!! Foto´s volgen...
Dikke Nel
Na enkele laatste dagen van pure ontspanning en lekker niets doen, moest het échte werk beginnen. Inpakken en wegwezen was hier niet echt van toepassing... Het inpakken zelf duurde al net iets langer dan ik gedacht had (mede door het feit dat ik ondertussen veel meer gerief heb) en de verhuis zelf was ook geen pretje. Nils mag dan wel met een "peugeot partner" rijden, maar die bleek veeeeel te klein om al ons gerief in 1, laat staan 2 keer naar onze nieuwe woonst te brengen. Toen uiteindelijk alles uit onze kamers verwijderd was, konden we aan de nog minder leuke dingen beginnen, namelijk kuisen. Wat een dolle pret!! Ik denk dat ik nog nooit zoveel gekuist heb in mijn leven! Dat zegt natuurlijk evenveel over mijn luie leven dat ik tot nu toe geleid heb, als over de enorme schoonmaakwerken die ik tijdens die 9 uur verricht heb. Niet alleen heb ik bij mij alles van onder tot boven gepoetst (en ja, dat bedoel ik letterlijk), maar ik heb zelfs bij Nils nog geholpen, aangezien die nog meer oppervlakte moest schoonmaken. Mijn handen zijn er drie dagen ´verhaard`van geweest! Het vel van mijn kneukels is gebarsten en geirriteerd en ik heb spierpijn in mijn rug en benen.
Als je nu denkt dat het daarmee afgelopen is, dan ben je mis! Nu kunnen we beginnen met onze kamer in te richten. Niet zo gemakkelijk... Vooral omdat je alles dubbel hebt en te dealen hebt met twee verschillende stijlen. Tot hier toe hebben we al zoveel mogelijk zonder veel problemen kunnen combineren, maar we zijn er nog lang niet. We krijgen ook steeds meer te maken met een tekort aan opbergruimte en er staat nog een heleboel in de koffer, moet je weten. Wat een brol een mens toch allemaal verzameld tijdens zijn leven... Gelukkig zijn we allebei nog jong ;-)
We hebben al een eerste kennismaking achter de rug met enkele medebewoners en tot hier toe valt alles heeel goed mee. Aangename mensen. Rustig, maar ook niet té rustig. Ordelijk, maar ook niet té ordelijk. Sommige zijn wat ouder, andere weer niet. Sommige zijn buitenlands, andere weer niet. Maar belangrijk: de voertaal is DUITS!!! Dit zal in het begin nog een beetje problemen opleveren, vooral bij mijn Schatz dan, maar ik heb er vertrouwen in dat dat snel zal beteren! Spreken lukt al aardig, enkel verstaan staat nog niet op punt. Toegegeven, als ze allemaal door elkaar beginnen te praten en te lachen, sta ik er ook meestal maar bij te koekeloeren. Maar daar wordt aan gewerkt...
Moet nu dringend weg, dus tot een volgende keer!! Foto´s volgen...
Dikke Nel
posted by De worsties @ 10:13 AM
0 comments
